دریاچه‌ی بایکال در جنوب سیبری قرار دارد و سطح آن در ۵ ماه از سال کاملا یخ‌زده است. سطح  پوشیده از یخ این دریاچه زیبایی شگفت‌انگیزی به آن بخشیده است. با ما همراه باشید.

دریاچه‌ی بایکال که در جنوب سیبری واقع شده، تقریبا ۵ ماه از سال   پوشیده از یخ است. زمستان هر سال که دمای هوا به منفی صفر درجه می‌رسد،  سطح بزرگ‌ترین دریاچه‌ی آب شیرین جهان یخ می‌زند. اما تا اواسط زمستان و یخبندان شدید سیبری، یخ دریاچه کامل شکل نمی‌گیرد. زمانی که رودخانه‌ها و دریاچه‌های دیگر از مدت‌ها قبل یخ بسته‌اند، دریاچه‌ی بایکال هنوز در مقابل یخ‌زدگی  مقاومت می‌کند. امواج سرد آن در برخورد با ساحل می‌شکنند و صخره‌های ساحل را با اشکال یخی می‌آرایند. اما وقتی در اوایل ژانویه شروع به یخ زدن می‌کند، تا ۵ ماه بعد هم به همان شکل باقی می‌ماند. ضخامت یخ سطح دریاچه حدودا یک متر است و این اجازه را به ماشین‌ها و کامیون‌ها می‌دهد که به آسانی روی آن تردد کنند. ضخامت  ضخیم‌ترین قسمت یخ‌زده، حتی به ۲ متر هم می‌رسد.

در طول روز، دمای سطح یخ‌زده افزایش می‌یابد و شب‌ها دوباره سرد می‌شود. نوسان زیاد دمای هوا، باعث شکاف برداشتن یخ‌ها می‌شود. این شکاف‌ها معمولا بیشتر از نیم یا یک متر نیستند اما بعضی اوقات عرض آن تا ۴ متر و عمق‌شان تا صدها متر می‌رسد. یکی دیگر از ویژگی‌های خاص این دریاچه، برآمدگی‌های یخی روی آن است؛ انبوهی از تراشه‌های یخی که از سطح دریاچه بیرون زده‌اند. این تراشه‌ها زمانی  به وجود می‌آیند که سطح دریاچه کامل یخ نبسته است  و باد آن را می‌شکند و به‌ سوی ساحل پرت می‌کند. آن‌ها اغلب در امتداد شکاف‌ها یا ساحل شکل می‌گیرند و ارتفاعشان می‌تواند به ۱۰ الی ۱۲ متر هم برسد. این تراشه‌ها زیر نور آفتاب هم‌چون تکه‌های بزرگ زمرد می‌درخشند.

دریاچه‌ی بایکال واقعا جالب است. این دریاچه  عمیق‌ترین و بزرگترین  دریاچه‌ی آب شیرین جهان از لحاظ حجم بوده و ۲۰ درصد آب شیرین منجمد جهان را در خود جای داده است. دریاچه‌ی بایکال جز تمیزترین و با قدمت ۲۵ میلیون سال، جزء قدیمی‌ترین دریاچه‌های جهان است. همچنین این دریاچه هفتمین دریاچه وسیع جهان بوده و با شکلی هلالی در میان شکاف یک دره‌ی باستانی قرار گرفته و سکونت‌گاه هزارن نوع گیاه و حیوان است که بیشتر آن‌ها به جز این دریاچه، در هیچ کجای دنیا یافت نمی‌شوند.

منبع: کجارو