آبشار هریجان در نزدیکی روستای زیبایی به همین نام، در منطقه کلاردشت استان مازندران با طبیعتی بکر و حیات‌وحشی بی‌نظیر یکی از بهترین مقاصد تورهای  طبیعت‌گردی،  به‌ویژه برای پایتخت‌نشینان است.  هریجان یکی از مناطق خوش آب و هوای منطقه کلاردشت در استان مازندران است که پایتخت‌نشینان با چند ساعت رانندگی می‌توانند یک آخر هفته خوب را پشت سر بگذارند و تا پای آبشار بلندش که حدود 80 متر ارتفاع دارد، بالا بروند.

چاده چالوس برای همه نامی آشناست اما شاید فکرش را هم نکنید که تقریباًتمام فرعی‌های جاده چالوس، هرکدام به منطقه‌ای دیدنی بسیار بکر و دستنخورده منتهی می‌شوند. یکی از این مناطق دیدنی، روستای «هریجان» است که آبشاری بلند دارد و با کمتر از 10 کیلومتر فاصله از جاده چالوس و پیچ‌های مختلف، شما را به یک طبیعت بکر و آرام می‌رساند.

این روستا زمانی پرجمعیت بود اما امروز فقط انگشت‌شمار خانواده‌های کهن‌سال در آن باقی مانده‌اند، هرچند با شناخته‌تر شدن این منطقه زیبای طبیعی، بعضی از مالکان و ساکنان قدیمی هم هوای ییلاق قدیمی به سرشان زده و مدتی را در روستای خوش آب و هوای اجدادی می‌گذرانند.

بافت روستا، علفزارهای وسیع و آبشار بلند از دیدنی‌های هریجان هستند. می‌توانید چند دقیقه‌ای در هریجان بگردید و خانه‌های تخریب‌شده‌اش را ببینید. روستا یک امامزاده هم به نام «شاهزاده محمود (ع)» دارد که گنبدش وقت ورود به روستا پیداست و می‌توانید وقت برگشت به آن سری بزنید.

آبشار باریک هریجان در غرب روستا قرار دارد و برای رسیدن به آن جاده خاکی را تا داخل روستا ادامه دهید. حدود 300، 400 متر که وارد روستا شدید، در کنار پرچین‌های سنگی در سمت چپ، یک جاده فرعی وجود دارد که مسیر دسترسی به آبشار است. تا جویی که از آب آبشار درستشده، حدود یک ربع پیاده‌روی دارید، اما اگر می‌خواهید به تاج آبشار برسید، باید حدود نیم ساعت تا کوتاه‌ترین تاج که حدود 9 متر ارتفاع دارد، کوهنوردی کنید.

در این مسیر که کمی شیب‌دار است در سمت راست، پیش از آنکه راه سنگلاخی شود، یک فضای علفزاری و تکه سنگی صاف و بزرگ قرار دارد که می‌توانید همان‌جا کمی استراحت کنید. آبشار در این ماه سال پرآب‌تر از همیشه است و در ماه‌های گرم، بسیار کم آب می‌شود.

منطقه ورودممنوع هریجان

حیات وحش هریجان غنی است و وجود جانورانی مثل کل و بز، خرس، تیهو و کبک باعث شده که این منطقه جزو مناطق حفاظت شده ایران باشد؛ شکار در آن ممنوع است. برای ورود به این منطقه و صعود به ارتفاعات مشرف بر روستا به مجوز محیط زیست نیاز است.

بعد از رسیدن به تاج آبشار، وارد جاده پشت آن نشوید؛ زیرا علاوه بر خطر برخورد با جانوران وحشی پشت آبشار، منطقه حفاظت شده است و بدون دریافت مجوز نمی‌توانید وارد آن شوید. در صورتی که تمایل به ورود به منطقه حفاظت شده پشت آبشار را دارید، می‌توانید با اداره محیط زیست چالوس تماس بگیرید.

 اگر تا به حال به این منطقه سفر نکرده‌اید، حتما با بلدهای محلی همراه شوید. در این روستا از سرویس بهداشتی و محلی برای اقامت خبری نیست. نام خانوادگی بیشتر مردم این منطقه «میردار سلطانی» است، پس اگر افراد زیادی را با این نام دیدید، تعجب نکنید.

مسیر دسترسی به آبشار هریجان

از تهران بعد از حدود 2 ساعت و 135 کیلومتر رانندگی به روستای هریجان می‌رسید. اگر با خودروی شخصی سفر می‌کنید، وارد جاده چالوس شوید، حدود 4 کیلومتر بعد از سیاه‌بیشه در پیچ سمت راست جاده، تابلوی رستوران «جعفر میردار سلطانی» را می‌بینید. از این فرعی تا روستای هریجان حدود 5 کیلومتر راه دارید. این جاده، خاکی و پرشیب است. بعد از حدود یک ربع به روستا خواهید رسید.

آبشار باریک هریجان در غرب روستا قرار دارد و برای رسیدن به آن جاده خاکی را تا داخل روستا ادامه دهید. حدود 300 الی 400 متر که وارد روستا شدید، در کنار پرچین‌های سنگی در سمت چپ، یک جاده فرعی وجود دارد که مسیر دسترسی به آبشار است. تا جویی که از آب آبشار درست شده، حدود یکربع پیاده‌روی دارید، اما اگر می‌خواهید به تاج آبشار برسید، باید حدود نیم ساعت تا کوتاه‌ترین تاج که حدود 9 متر ارتفاع دارد، کوهنوردی کنید.

اگر با وسایل نقلیه عمومی قصد سفر دارید، از راننده بخواهید که در نشانی بالا شما را پیاده کند. از این فرعی تا روستا حدود یک ساعت و نیم  پیاده‌روی در مسیر سربالایی تند پیش‌روی شماست؛ می‌توانید میان‌بر هم بزنید، وقتی در مسیر جاده خاکی قرار گرفتید، بعد از حدود 700 متر در پیچ دوم و در سمت راستتان، یک جاده مالرو و پاکوب قرار دارد که از میان درختان جنگلی می‌گذرد. بعد از گذشتن از یکی دو تپه و علفزار از پایین روستا سر درمی‌آورید. در این مسیر هم حدود یک ساعت و نیم در راه خواهید بود.

بهترین زمان برای سفر به آبشار هریجان

در اردیبهشت ماه، این منطقه از البرز مرکزی، رنگارنگ می‌شود و گیاهانی در آن می‌روید که عمرشان بسیار کوتاه است؛ پس فرصت دیدن اردیبهشت متفاوت هریجان را از دست ندهید، فقط حواستان باشد پای آبشار که رسیدید، هوس رسیدن به بالاترین نقطه‌اش به سرتان نزند؛ چون علاوه بر خطر سقوط، ممکن است به حیوانات خطرناک بربخورید. علاوه بر اردبیهشت، خرداد و فصل تابستان نیز فرصت مناسبی برای بازدید از این آبشار به شمار می‌آیند.

منبع: کجارو