مسئولین برگزاری مسابقات المپیک 2020 در شهر توکیو قصد دارند مدال های طلا، نقره و برنز این رویداد بزرگ ورزشی را از فلزات به دست آمده از بازیافت تلفن های هوشمند و سایر لوازم الکترونیک دور انداختنی بسازند.

این پیشنهاد چند ماه پیش برای اولین بار در کمیته ملی المپیک ژاپن مطرح شد و هدف از آن، جلب توجه بیشتر جهانیان به مقوله در حال گسترش «زباله های الکترونیک» یا «e-waste» و ارزش و اهمیت فراوان بازیابی آنها اعلام شده است. البته برای تهیه حجم لازم از سه فلز با ارزش مورد اشاره، نیاز به جمع آوری مقدار زیادی از زباله های الکترونیک هست.

 «زباله های الکترونیک» دستگاه‌های الکترونیکی مصرف شده و قطعات آنان همچون تلفن‌ها و کامپیوترها، لوح فشرده و... که حاوی فلزات خطرناکی مانند سرب، کادمیوم و جیوه هستند گفته می‌شود که در صورت رهاسازی در طبیعت پس از پایان عمر مفید و عدم بازیافت صحیح آلوده کننده خطرناک محیط زیست به شمار می‌روند. با توجه به سرعت پیشرفت تکنولوژی در عرصه کامپیوتر و الکترونیک عمر مفید این تجهیزات و کالاها در جهان 2 تا 3 سال است.

کشور نه چندان وسیع ژاپن از لحاظ دارا بودن ذخایر معدنی وضعیت چندان مناسبی ندارد، اما در عوض گوشه و کنارش مملو است از پسماندهای الکترونیک. بر اساس بررسی های به عمل آمده، حدود 16 درصد از منابع نقره و 22 درصد از منابع طلای کل دنیا در زباله های الکترونیکی این کشور ذخیره شده است.

مدال های المپیک 2012 لندن از 9.6 کیلوگرم طلا، 1210 کیلوگرم نقره و 700 کیلوگرم مس ساخته شده اند. در سال 2014 کشور ژاپن توانسته 143 کیلوگرم طلا، 1566 کیلوگرم نقره و 1112 تن مس را از زباله های الکترونیک خود استحصال نماید.

البته توجه به زباله های الکترونیک محدود به ارزش فلزات موجود در آنها نیست، چرا که رها کردن این مواد در طبیعت می تواند آسیب های زیست محیطی جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد. بنا بر اعلام سازمان ملل، در سال های گذشته یکی از سریع ترین نرخ رشد تولید زباله در دنیا متعلق به این گونه از مواد بوده است. ورود فلزات سنگین و خطرناکی چون سرب و کادمیوم، که در زباله های الکترونیک به وفور یافت می شوند، می تواند خسارتی بزرگ را به منابع آب زیرزمینی و خاک های کشاورزی وارد نماید.

منبع: دیجیاتو