یا برای شما هم پیش آمده که قصد داشته باشید در کار خود قاطع باشید و به آنچه که می‌خواهید دست یابید اما نگران این باشید که مبادا سرانجام به شخصی منفور تبدیل شوید؟  این نکته‌ می‌تواند تفاوت را نشان دهد: اگر شما تنها کنش‌های خودتان را کنترل می‌کنید، فردی قاطع هستید و اگر تلاش می‌کنید که اعمال فرد دیگری را کنترل کنید پس شما پرخاشگر و سلطه‌جو هستید.

به گزارش ال‌جی و به نقل از لایف‌هکر، پروفسور رندی جی. پترسون، استاد روانشناسی و روانپزشکی دانشگاه بریتیش کلمبیا به تشریح این موضوع می پردازد. مرز مابین قاطعیت و پرخاشگری می‌تواند مبهم و نامعلوم باشد، ولی معمولا تمایز میان این دو در این سوال خلاصه می‌شود: آیا می‌خواهید دیگران را تحت کنترل خود داشته باشید، یا آنکه واقعا می‌خواهید تا حدی روی زندگی خودتان نظارت داشته باشید؟ مورد دوم کاملا برای همه افراد طبیعی است:

وقتی که شما قاطعانه رفتار می‌کنید، می‌توانید صادقانه  اندیشه‌ها و آرزوهایتان را بیان کنید بدون اینکه از دیگران متوقع باشید تا خود بخود در مقابل خواسته‌های شما تسلیم باشند. ما برای احساس و عقاید دیگران احترام قایل می‌شویم بدون اینکه لزوما عقاید آنها را قبول کنیم یا به آنچه که آنها توقع دارند عمل کنیم. این بدین معنی نیست که ما در مقابل خواسته‌های دیگران بی‌تفاوت هستیم بلکه به خواسته‌ها و توقعات آنها گوش می‌کنیم و سپس تصمیم می‌گیریم که آیا آنها را همراهی کنیم یا نه. ممکن است چنین انتخاب کنیم که با آنها همراه شویم حتی اگر خودمان ترجیح دهیم کار دیگری انجام دهیم. ولی باز این انتخاب ما است. هرگاه که دیگران را همراهی می کنیم بنابر تصمیم خودمان است که چنین است. ولی اغلب  احساس درماندگی می‌کنیم چرا که فراموش می‌کنیم تحت نظارت و کنترل شخصی خودمان هستیم.

راهکاری دیگر برای کنترل کنش‌های خود این است که منفعل باشید. مردم منفعل اغلب می‌گذارند تا دیگران برایشان تصمیم بگیرند یا وقتی دیگران همه دستاوردشان را خراب می‌کنند آن را می‌پذیرند. افراد به زودی از انفعال خسته می‌شوند و موضعی بیش از حد پرخاشگرانه اتخاذ می‌کنند( یا منفعل-پرخاشگرانه که در واقع همان پرخاشگر پنهان است  که از تبعات پرخاش آشکار پرهیز می کند.) اما اگر میتوانید تشخیص دهید کجا نظارت و کنترل شما بر خودتان پایان می‌یابد و کنترل شما بر دیگران آغاز می‌شود، می‌توانید کاری اصیل انجام دهید و در موضع مطمئن قاطعیت مستحکم بمانید.