۱۳۹۷ پنج شنبه ۱۰ خرداد
| درخشش اميد
انتخابات مجلس دهم در اجلاسيه سوم، چيزي شبيه به «به‌جاي خود» در فرهنگ نظامي‌گري بود. انگار گذر ايام در اين يكي، دوسال، از فضاي درهم و برهم روزهاي نخست كه زمان شوك‌هاي شديد سياسي ناشي از درهم شكستن ائتلافات انتخاباتي و چفت شدن همكاري‌هاي نو درون‌پارلماني بود تا اعتماد دوباره در تولد يك‌سالگي و دوباره نااميدي از اين ائتلافات، كمي تنظيم امور را به‌خصوص در هيات رييسه و راس پارلمان مختل كرده بود و حالا انگار در نيمه اين راه پرتلاطم چهارساله، لازم بود «مردي از خويش برون آيد و كاري بكند».