خندوانه

تلویزیون در سال‌های اخیر رویکرد ناامیدی و تزریق یاس را در بیشتر برنامه‌هایش پیش گرفته، رویه‌ای که در تناقض با هدف اصلی این رسانه یعنی آگاهی و امیدبخشی است. نه تنها در بخش‌های خبری، در سریال‌ها هم ردپایی از انگیزه و امید به مخاطب نیست.

مجموعه‌های تلویزیونی «خندوانه» و «دورهمی» با وجود تفاوت‌های ساختاری و اجرائی که با هم دارند دست‌کم در یک چیز با هم مشترک هستند و آن ماهیت و هویت برنامه است؛ برنامه‌هایی که از طریق یک تجربه جمعی استودیویی به قصد شادی و خنده مخاطب ساخته شده و الگوی آن بدون ارجاع به نمونه‌های خارجی، ریشه در فرهنگ بومی خودمان دارد؛ يعني میهمانی‌ها و دورهمی‌های ایرانی که در شب‌نشینی‌ها و صله‌رحم‌های فامیلی رخ می‌دهد يا همان گل‌گفتن و گل‌شنیدن!

چندصباحی است که شبکه نسیم مخاطبانش را در دوراهی انتخاب «خندوانه» یا «دورهمی» قرار داده است. این شبکه‌ که با «خندوانه» مخاطبان گریزان سیما را با آن آشتی داد،اینک «دورهمی» با اجرای مهران مدیری را در کنداکتور برنامه‌های خود قرار داده است. نظرسنجی‌ها حکایت از پیشی‌‌گرفتن دورهمی از خندوانه دارد. بسیاری از کاربران تلویزیون معتقدند «دورهمی» اخیر از فصل سوم خندوانه بهتر و جذاب‌تر است و مهران مدیری پس از یک دوره ناکامی ، می‌رود تا جایگاه ازدست‌رفته خود را به دست‌آورد.